CUT NC ตอนที่ 5 (เสวียนซาน)

CUT NC ตอนที่ 5 หากเจ้าไม่ดื้อไม่ซนจะโดนเช่นนี้หรือ?

“อึก...”เรียวคิ้วงดงามขมวดเข้าหากันหลับตากัดฟันเพราะเสวียนฉวี่เพิ่มแรงบีบคอเขา

“หึ...”หัวเราะสะใจก่อนจะคล้ายมือลากมือไปปลดสายคาดเอวก่อนจะแหวกสาปเสื้อเพ่ยซานออกกว้าง ดวงตาคมดุเป็นประกายวาววับหน้าท้องแบนราบขาวเนียนสุขภาพดี หลุบตามองตุ่มไตสีชมพูลอบกลืนน้ำลายอึกใหญ่ เพ่ยซานที่นอนหอบโกยอากาศหายใจไม่ได้สังเกตสีหน้าคนคร่อมร่างเขาแม้แต่น้อย ไอ้โรคจิตเอ้ย! กะฆ่ากันจริงๆใช่ไหม!!

“อึก...”ร่างบางสะดุ้งเฮือกเมื่อสัมผัสลิ้นอุ่นร้อนวาบหวามแตะลงมาที่ตุ่มไตของเขา เพ่ยซานตาเบิกกว้างยกมือขยุ้มผมเสวียนฉวี่ด้านบนถูกจู่โจมว่ากะทันหันแล้วด้านล่างเองก็กำลังจะถูกคุมคามเช่นกันมือหนาลูบไล้กลางกายเขาผ่านเนื้อผ้า ร่างบางกัดฟันไม่ให้ตัวเองหลุดเสียงน่าเกลียดออกมา คนตัวโตปรายตามองใบหน้างดงามที่พยายามอดกลั้นเก็บความรู้สึกตนเองก็กระตุกยิ้มมุมปาก

“ฟู่ว...”เสวียนฉวี่พ่นลมหายใจร้อนระอุใส่หูคนตัวเล็ก

“อึก...”ดวงตาเรียวหงส์หลับตาแน่นกัดฟันเพราะอารมณ์ที่ถูกปลุกปั่นใครโดนแบบนี้แล้วไม่มีอารมณ์บ้างละ! บ้าชิบ!

“เสี่ยวซาน...หากเจ้าไม่ดื้อไม่ซนเจ้าจะโดนเช่นนี้หรือ”ดื้อซนบ้านเอ็งสิ! ฉันไม่ใช่เด็ก!

“ถอยไป...!”เอ่ยกับร่างสูงใหญ่เสียงกดต่ำ มือหนาลูบไล้กลางกายคนใต้ร่างอีกครั้งครานี้สอดมือเข้าไปลูบไล้เรียวขาแสยะยิ้มมองสบตาเพ่ยซานที่ยามนี้นัยน์ตาเบิกกว้างสั่นระริกมือทั้งสองข้างถูกรวบขึ้นไปไว้เหนือศีรษะ

เสวียนฉวี่ก้มหน้าลงไปใกล้ใบหน้างามก่อนจะบดจูบริมฝีปากแดงระเรื่ออย่างดูดดื่ม ดุดันดิบเถื่อนจนได้กลิ่นคาวเลือดในโพรงปากผละจูบออกมองสบตากับเพ่ยซานดวงตาเรียวหงส์มองเขาอย่างต่อต้านแต่ทำให้เสวียนฉวี่รู้สึกดีจริงๆ แบบนี้สิดีค่อยสนุกขึ้นมาหน่อย...

“ถอยไปเสวียนฉวี่!!”เพ่ยซานตะคอกเสียงกร้าวแต่มีหรือเขาจะฟังยามนี้เขากำลังสนุกยิ่งเพ่ยซานต่อต้านไม่ยินยอมเขายิ่งอยากทำกับร่างกายนี้ เสวียนฉวี่จับขาเพ่ยซานพาดที่หน้าขาก่อนจะจับแท่งหยกลำใหญ่กดเข้าไปในช่องทางคับแคบทันที

กึก!

“อึก...อ๊า!”เสียงทุ้มหวานร้องลั่นใบหน้าเหยเกกลิ่นคาวเลือดคละคลุ้งไปทั่วเรือนนอน ร่างบางกายสั่นระริกรู้สึกเจ็บปวดแทบเจียนตาย เพ่ยซานอ้าปากค้างน้ำสีใสไหลออกข้างมุมปาก ดวงตาเรียวหงส์แดงก่ำตวัดจ้องมองเสวียนฉวี่เขม็ง ระยำเอ้ย!!

“อืม...”เสวียนฉวี่ไม่ได้สนใจสายตาที่จ้องมองเขาอย่างเคียดแค้นแม้แต่น้อยขยับสะโพกหนาเข้าออกเนิบช้าแต่หนักแน่นทุกจังหวะเข้าออก เพ่ยซานเม้มริมฝีปากเข้าหากันจนแน่นรู้สึกวูบโหวงที่ท้องความรู้สึกเสียวซานเข้ามาแทนที่ความเจ็บปวด

“อ่า...”เสวียนฉวี่ครางต่ำกระแทกกระทั้นเข้าออกอย่างดุดันราวสัตว์ป่า เพ่ยซานในหัวขาวโพลนไม่ใช่ว่าไม่อยากขัดขืนแต่พละกำลังกับเขาและเสวียนฉวี่ต่างกันราวฟ้ากับเหวแถมตัวยังใหญ่กว่าเขาอีก มือทั้งสองข้างถูกล็อคแน่นอยู่เหนือศีรษะ

ปั่ก!

“อ้ะ...อ้า...”เสียงทุ้มหวานหลุดคราง ร่างสูงใหญ่จงใจกระแทกใส่แรงๆและกดลึกไปโดนจุดนั้นของเพ่ยซานเข้าเสวียนฉวี่แสยะยิ้มร้ายหึ...อยู่ตรงนี้รึ

ปึก! ปึก! ปึก! ปึก!

“อึก...เสวียน...ฉวี่...อ้ะ อย่า อื้อ!”สะโพกหนากระแทกกระทั้นเร็วแรงให้โดนจุดนั้นเพ่ยซานหลุดครางออกมาไม่เป็นภาษา มือหนาที่จับล็อคข้อมือปล่อยเป็นอิสระ จับเอวบางไว้แน่นแล้วซอยสะโพกเข้าออกถี่รัวเร็ว

“ซี้ดดดดดด อ่าส์”

“อ๊า!”มือบางจับหมอนมาฟาดใบหน้าชายหนุ่มแรงๆ ระบายความอับอายและความเสียวซ่าน

ตุ้บ!

“เสี่ยว...ซาน...อ่า!”น้ำเสียงทุ้มต่ำเย็นชาคำรามดึงหมอนในมือบางเหวี่ยงทิ้งไปด้านล่าง

บทรักเร้าร้อนดุเดือดไม่มีทีท่าว่าจะจบลงง่ายๆเสร็จสมไปแล้วเขาก็เริ่มใหม่ กลิ่นคาวเลือดลอยคละคลุ้งในเรือนนอนห้องใหญ่ ใบหน้างดงามซีดขาวแต่แก้มแดงระเรื่อริมฝีปากบวมเจ่อแดง เสียงทุ้มหวานครางจนเสียงแหบแห้ง

“อึก...อ่าส์”ร่างสูงใหญ่ปลดปล่อยสายธารเข้าไปในร่างบางครั้งสุดท้ายก่อนจะทิ้งกายลงไปนอนลงด้านข้างหอบหายใจปรายตามองร่างบางที่นอนคว่ำหอบหายใจอยู่ข้างๆด้วยแววตาอ่านยาก ไม่ตาย? บอบบางเพียงนี้ทนรับเขาได้อย่างนั้นหรือ? หึ...น่าสนใจจริงๆของเล่นชิ้นนี้ไม่เลวเลย