CUT NC บทที่ 10 (เยี่ยนเฉินxเหวินหยาง)
CUT NC
มารน้ำค้างแข็งถูกเรือนร่างที่แสนยั่วยวนและเสน่ห์ของเหวินหยางยั่วยวนจนกู่ไม่กลับเสียแล้ว
นัยน์ตาสีม่วงเย็นชาเรืองแสงเข้มขึ้น มือเลื่อนลงต่ำลูบไล้แท่งหยกกลางกายของเหวินหยางจนร่างหนาสะดุ้งเฮือก
ยกสะโพกขึ้นสูงด้วยความตื่นตระหนกตกใจ ริมฝีปากแดงระเรื่อเผยออ้าหอบหายใจร้องครางออกมาเสียงแหบหวานหู
แววตาเยี่ยนเฉินปรากฎร่องรอยความพึงพอใจกับร่างกายของเหวินหยาง
ร่างกายนี้ตอบสนองไวต่อสัมผัสมือของเขามากจริงๆ
เหวินหยางชอบเขามากถึงเพียงเชียว?
เยี่ยนเฉินปัดเรื่องอีกฝ่ายชอบตนทิ้งไปอย่างไม่ไยดี
รูดรั้งแท่งหยกที่ขนาดมือของเขากำรอบได้ มารน้ำค้างแข็งเลิกคิ้วขนาดแท่งหยกของเหวินหยางมีขนาดเล็กกว่าของเขามาก
อีกฝ่ายเป็นที่หมายปองของสาวงามมนุษย์แคว้นหลี่
หญิงสาวเหล่านั้นพึ่งพอใจกับขนาดแท่งหยกเท่านี้หรือ? เยี่ยนเฉินโคลงศีรษะอย่างไม่ใส่ใจรุดรั้งปรนเปรออีกฝ่ายต่อ...
หากอ๋องห้าล่วงรู้ว่าตนถูกเปรียบเทียบจะน้ำตานองหน้าหรือไม่หนอ...
มารน้ำค้างแข็งบทรักบนเตียงช่างเร่าร้อนมีเสน่ห์ยั่วยวนร้ายกาจมาก
มือที่รูดรั้งขยับขึ้นลงเป็นจังหวะพอดีสร้างความเสียวซ่านเกินบรรยายยิ่งนัก
เหวินหยางนอนหอบหายใจครวญครางอย่างหมดสภาพ
อีกฝ่ายไม่เหลือคราบอ๋องเจ้าสำราญผู้กลืนกินเหล่าสตรีจนแทบไม่เหลือกระดูกเมื่อมาอยู่ใต้ร่างมารน้ำค้างแข็ง
เยี่ยนเฉินกระตุกยิ้มมุมปากอย่างร้ายกาจ
ร่างกายเหวินหยางหดเกร็งสั่นระริกไม่หยุด
ก่อนจะร้องครางเสียงหลงปลดปล่อยน้ำสีขาวขุ่นออกมามากมาย
น้ำสีขาวขุ่นไหลพุ่งกระเด็นใส่อกแกร่งของเยี่ยนเฉิน นัยน์สีม่วงเรืองแสงเพียงเหลือบมองเพียงเท่านั้น
ใช้น้ำสีขาวขุ่นที่เหวินหยางปลดปล่อยออกมาชโลมที่แท่งหยกลำใหญ่ของตน
มุมปากยกยิ้มพึงพอใจกับขนาดของตนอีกครั้ง
มารน้ำค้างแข็งไม่ใช่คนยิ้มง่ายพอได้ยิ้มแม้จะแค่กระตุกยิ้มก็มีพลังเสน่ห์เหลือล้น
ใบหน้าหล่อเหลางดงามของเยี่ยนเฉินจึงยิ่งมีเสน่ห์น่าหลงใหลมากเป็นทวีคูณ
เหวินหยางมองใบหน้าหล่อเหลารูปงามสมบูรณ์แบบอย่างล่องลอย ในหัวขาวโพลนเนื้อตัวสั่นสะท้านรู้สึกตื่นเต้นเร่าร้อนเป็นอย่างมาก
ไฟแห่งความปรารถนาเปี่ยมล้นในดวงตาของเยี่ยนเฉินเป็นประกายลุกโชน
ท่านมารน้ำค้างแข็งก็ตื่นเต้นตื่นตัวมากใช่หรือไม่!
เมื่อชโลมจนแท่งหยกตนเปียกชุ่มแล้ว
ปลายนิ้วที่ยังหลงเหลือความเปียกชื้นก็สอดใส่นิ้วเรียวยาวเข้าในกลีบชมพูสวย
เหวินหยางกัดฟันร่างหนาสั่นสะท้านหายใจเข้าออกผิดจังหวะ ร่างเกร็งสั่นด้วยความเจ็บและอึดอัดเชิดหน้าเงยขึ้น
และคิดได้ว่าตนควรผ่อนคลายเหมือนยามที่ตนบอกกับหญิงสาวเหล่านั้น...
คิดได้ดังนั้นก็เริ่มผ่อนคลายร่างกายตนช่องทางที่เคยตอดรัดนิ้วเรียวยาวก็คลายออก
“ช่วย...อ๊า
อ่อนโยนด้วย...” ร้องขอเยี่ยนเฉินเสียงสั่นเครือแหบพร่า ม่านตาเยี่ยนเฉินหดแคบหรี่ตามองคนมองเหวินหยาง
อ่อนโยน?
ที่ทำอยู่นี่ไม่เรียกอ่อนโยนหรือ?
เมื่อเห็นว่าช่องทางอีกฝ่ายพร้อมแล้วก็จับแท่งหยกตนจ่อที่ช่องทาง
กดส่วนหัวเข้าไปได้ก็ดันสะโพกตนเข้าไปจนสุดแท่งหยกลำใหญ่
เสียงสวบดังขึ้นอย่างหยาบโลนเหวินหยางอ้าปากค้างครางลั่นร่างกายเกร็งกระตุกสั่นระริก
ดวงตาดำขลับเบิกกว้างร่างกายเหมือนฉีกขาดแบ่งแยกออกจากกัน
ลมหายใจเข้าออกขาดห้วงแผ่นอกที่หายใจแรงกระเพื่อมขึ้นลงดูยั่วยวนไม่น้อย
เจ็บ!
เหวินหยางเจ็บจนน้ำตาไหลหยดลงข้างหางตา เยี่ยนเฉินหอบหายใจหนักหน้าแดงก่ำ มือขาวยกขึ้นมาใช้นิ้วหัวแม่มือปาดน้ำตาให้คนใต้ร่างอย่างอ่อนโยน
เหวินหยางมองคนด้านบนดวงตาของเขาเป็นประกายตื่นเต้น
ไม่คิดว่าจะได้รับความอ่อนโยนจากท่านมารน้ำค้างแข็งที่แสนเย็นชา
“....”
ความผิดเขาเองรีบร้อนอยากใส่เข้ามาไปหน่อย...
“เยี่ยน...เฉิน...
อึก อืออ” เรียกนามคนด้านบนเสียงแหบพร่า
หลับตาเม้มปากเมื่อคนด้านบนเริ่มขยับสะโพกเข้าออก
รู้สึกฝืดเคืองเล็กน้อยในคราแรกแต่ไม่นานก็เริ่มสอดประสานกันอย่างลื่นไหล
เยี่ยนเฉินคำรามครางเสียงกดต่ำ
นัยน์สีม่วงที่เรืองแสงยามนี้มีแต่ไฟแห่งคลื่นอารมณ์ปรารถนาราคะ
เหวินหยางปรือตามองเยี่ยนใบหน้าเย็นชาของอีกฝ่ายเต็มไปด้วยความพึงพอใจและสุขล้น
เห็นเช่นนั้นก็อดยิ้มพึงพอใจสีหน้าของเยี่ยนเฉินไม่ได้ ที่แท้สีหน้ายามอยู่บนเตียงของท่านมารน้ำค้างแข็งก็หื่นกระหายและเร่าร้อนอย่างนี้นี่เอง!!
เสียงเนื้อกระทบกันดังขึ้นอย่างหยาบโลน
เยี่ยนเฉินสอบสะโพกเข้าออกราวกับพายุคลั่ง
ทั้งรัวเร็วและหนักแน่นร่างชายหนุ่มทั้งสองเหงื่อโทรมกาย
ใบหน้าของเยี่ยนเฉินมีเม็ดเหงื่อผุดขึ้นมาตามหน้าผาก ดวงตาเลื่อนลอยสุขล้นเกินบรรยาย
เคี่ยวกรำคนใต้ร่างอย่างไม่รู้จักเหน็ดจักเหนื่อย หอบหายใจสอบสะโพกไม่มีหยุดพัก
“ฮะ อ๊ะ อาเฉิน
ฮึก อ๊า!!” เหวินหยางปลดปล่อยออกมาอีกครั้งจนแทบไม่มีอะไรให้ปลดปล่อยออกมาแล้ว
เยี่ยนเฉินเกร็งกระตุกร่างปลดปล่อยใส่ช่องทางอ่อนนุ่มที่ตอดรัดตนของเหลวอุ่นร้อนไหลทะลักออกมามากมาย
“อึก อืมมม”
เยี่ยนเฉินกัดฟันคำรามครางเสียงกดต่ำ ทิ้งตัวลงนอนทาบทับคนใต้ร่างกระตุกหงึกๆ
ซบใบหน้าที่ซอกคอของเหวินหยางหอบหายใจหนัก
ความรู้สึกที่กลืนกินอีกฝ่ายมันช่างสุขล้นจนไม่อยากถอดถอนออกจากร่างของเหวินหยาง
อยากจะสอดใส่ตอกย้ำว่าเข้าชอบช่องทางอ่อนนุ่มของอีกฝ่ายมากเพียงใด…
เหวินหยางถูกกลืนกินจนเกลี้ยงเกลาหลังจากปลดปล่อยออกมาครั้งสุดท้ายก็หมดแรงหลับไป
นัยน์ตาสีม่วงที่เรืองแสงค่อยๆอ่อนแสงลงจนเป็นสีตาปกติ เยี่ยนเฉินได้สติกลับมาครบถ้วนเขากลืนกินเจ้าลูกแมวจอมยั่วจนเกลี้ยงเกลาเสียแล้ว
ร่องรอยสีแดงจ้ำและรอยกัดบนเรือนร่างของเหวินหยางบ่งบอกว่าเขาทำหยาบคายและดิบเถื่อนกับอีกฝ่ายมากเพียงใด
ใช่ว่ารอยพวกนั้นจะมีแค่บนตัวเหวินหยางคนเดียวเสียที่ไหน
หลุบตามองเรือนร่างตนเองก็มีทั้งรอยเล็บเหมือนแมวข่วน
ไหนจะรอยกัดที่ยามนี้เขียวคล้ำเสียแล้ว
นัยน์ตาสีม่วงเย็นชากรอกไปมาเขาตกหลุมเจ้าแมวยั่วสวาทเสียแล้ว ดูจากเรียวขาขาวแกร่งที่โอบรัดเอวตนไม่ปล่อยคล้ายกับว่าไม่ยอมให้ตนถอดถอนส่วนที่เชื่อมประสานกันอยู่ออกไป
“....”
เยี่ยนเฉินหัวเราะไม่ได้ร้องไห้ไม่ออก
รู้สึกขบขันเล็กน้อยให้ตายเถิดเขาหน้ามืดหื่นกระหายมากขนาดนี้ตั้งแต่เมื่อใดกัน...
“เยี่ยนเฉิน...อาเฉิน
ดียิ่ง ชอบเจ้า...ข้าชอบเจ้า...” ม่านตาเยี่ยนเฉินหดแคบหรี่ตามองคนนอนละเมอพร่ำเพ้อบอกรักตน
มุมปากท่านจอมมารน้ำค้างแข็งยกขึ้นและค่อยๆคลี่ยิ้มกว้างขึ้นเรื่อยๆ
แววตาเป็นประกายล้ำลึกร้ายกาจ
ในเมื่อเจ้าเอาตัวเข้ามาพัวพันกับข้าเอง
ก็จะทำให้เจ้ารู้ว่าการถูกผูกมัดพันธนาการและกักขังรสชาติมันเป็นเช่นไร
เจ้าจะไม่ได้เสพสุขกับผู้ใดอีกนอกจากข้า...
หากเจ้าทรยศหักหลังข้าเสพสุขกับผู้อื่นข้าจะทำให้เจ้าทั้งคู่อยู่มิสู้ตาย!!
กลับไปอ่านต่อหน้าเว็ปนะจ้าาาา~
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น