CUT nc (เหวินเหอxเยว่เทียน)

CUT NC

“สะ...เสี่ยวเยว่...!” อ๋องสี่ก้มมองมือที่กำลังปลดสายคาดเอวตนเองอย่างไม่อยากจะเชื่อสายตา ดวงตาอบอุ่นอ่อนโยนเบิกกว้างมือหนายกขึ้นมาคว้าจับล็อคมือคนงามไว้ทันที

“ให้ข้าทำอะไรให้ท่านบ้าง...” แก้มขาวขึ้นสีริมฝีปากเม้มเข้าหากันอย่างเขินอาย จะอายทำไมวะ! ในเมื่อเหวินเหอกับเขาเป็นสามีภรรยากันอย่างถูกต้องแล้ว! คิดดั้งนั้นก็จัดการถอดอาภรณ์ให้เหวินเหอออกจนร่างกายอีกฝ่ายจนเปลือยเปล่า อ๋องสี่นิ่งค้างปล่อยให้คนงามปรนนิบัติตนเองอย่างอึ้งๆ มองร่างโปร่งบางที่ยืนขึ้นถอดอาภรณ์ของตนเองออก ใจกระหน่ำเต้นจนแทบระเบิด

เยว่เทียนถอดเสื้อผ้าตัวเองออกจนหมดอย่างอายๆ มองร่างสูงเปลือยเปล่าที่นั่งนิ่งค้างกะพริบตาปริบๆมองเรือนร่างเขา เห็นอีกฝ่ายนิ่งไปเยว่เทียนจึงนั่งคุกเข่าลงตรงกลางหว่างขาเหวินเหอ ลอบกลืนน้ำลายอึกใหญ่เมื่อเห็นแท่งมังกรลำใหญ่ พระเจ้าช่วย! ผมจะตายอีกรอบเพราะแท่งมังกรของเหวินเหอไหม!! อ๋องสี่เบิกตากว้างจนแทบถลนริมฝีปากสั่นระริก ใจเต้นรัวเร็วจนแทบระเบิดอย่าบอกนะว่าคนงามจะ...!!

“อ้ะ อึก...สะ เสี่ยวเยว่! อ้า”

เยว่เทียนลงมือรวดเร็วไม่ให้อีกฝ่ายตั้งตัว มือบางจับแท่งมังกรลำใหญ่รูดขึ้นลงช้าๆ ก่อนจะส่งมันเข้าปากไม่พูดพร่ำให้เสียเวลา ในเมื่อเรารักกันเขาก็ไม่รังเกียจที่จะทำให้คนที่เขารัก! เหวินเหอเงยหน้าครางลั่นมือหนานุ่มยกขึ้นมาจับศีรษะของคนงาม เยว่เทียนไม่ปล่อยโอกาสให้เขาได้ตั้งตัวสักนิด ดวงตาอบอุ่นอ่อนโยนเข้มขึ้น คนงามดูจะชำนาญกับการดูดกลืนแท่งมังกรของเขาเหลือเกิน!

“เสี่ยวเยว่...อ่ะ อ่าห์ ไยเจ้าดูช่ำชองนัก!” เอ่ยถามคนงามน้ำเสียงกดต่ำไม่พอใจ พลางจับศีรษะคนงามขึ้นลงเป็นจังหวะเร็วขึ้น เยว่เทียนแทบสำลักแท่งมังกรตาย ก็ไม่เคยทำหรอกทั้งโลกที่แล้วและโลกนี้ แต่ก็เคยศึกษามาบ้างว่าทำยังไงให้อีกฝ่ายพึงพอใจ...

ทำไม! โลกที่แล้วเขาก็เป็นเกย์อายุก็ตั้ง 27 ปีเรื่องแบบนี้มันก็ต้องศึกษามาบ้างสิ!

เหวินเหอแม้จะรู้สึกไม่พอใจที่คนงามดูชำนาญและช่ำชองเรื่องเช่นนี้ แต่ความเสียวซ่านที่กำลังถูกปรนเปรออยู่นี่ไม่อาจหยุดได้ ชายหนุ่มหอบหายใจหน้าแดงก่ำ ใบหน้าหล่อเหลาชื่นเหงื่อสูดลมหายใจเข้าอย่างติดขัด ดวงตาอบอุ่นอ่อนโยนเลื่อนลอยในหัวขาวโพลนไปหมด

เห็นแสงสว่างของแดนสรวงสววรค์อยู่ตรงหน้าก็ยกสะโพกหนาสอบเข้าออกรัวเร็ว พลางจับล็อคศีรษะคนงามไว้มั่น เยว่เทียนรู้สึกเหมือนตัวเองกำลังจะตายหายใจหายคอไม่ทัน แต่ก็ห่อปากเก็บฟันไว้เพื่อไม่ให้ฟันครูดแท่งมังกร เหวินเหอร้องเรียกชื่อเยว่เทียนทุกครั้งที่สอบเอวเข้ามาในโพรงปากนุ่ม

“อ่าห์ อื้อ จะถึงแล้ว เสี่ยวเยว่ เสี่ยวเยว่คนงาม... อื้ออ!”

ชายหนุ่มเงยหน้าครางสูดปากปลดปล่อยสายธารอุ่นร้อนในโพรงปากนุ่ม เยว่เทียนเกือบสำลักแต่ก็ค่อยๆดูดกลืนของเหลวกลิ่นคาวลงคอไป อ๋องสี่ชะงักกึก พึ่งรู้สึกตัวว่าปลดปล่อยเข้าไปในโพรงปากนุ่มของคนงามเสียแล้ว ดวงตาอบอุ่นอ่อนโยนมองเยว่เทียนอย่างไม่อยากจะเชื่อสายตา ไม่คิดว่าเยว่เทียนจะกลืนกินน้ำของตนจนหมดทุกหยาดหยดเช่นนี้

“เจ้า...เจ้า...” ร้องเรียกคนงามเสียงสั่นแตกพร่า น้ำตาเอ่อคลอเจ้าจะทำให้ข้าหลงใหลไปถึงไหนกันเยว่เทียน แค่นี้ข้าก็หลงรักเจ้าเจียนจะขาดใจตายแล้ว!!

“เหวิน...อะ อื้อ!” เยว่เทียนกำลังจะอ้าปากพูดก็ถูกกระชากขึ้นมานอนหงายบนเตียงนุ่ม ร่างหนาถาโถมทาบทับบดจูบขบเม้มริมฝีปากแดงระเรื่ออย่างเร้าร้อนและหื่นกระหาย สอดเรียวลิ้นเข้าไปในโพรงปากนุ่ม เกี่ยวตวัดรัดรึงเรียวลิ้นเล็กจนเกิดเสียงหยาบโลน

“อือ อึก ฮื่ออ” เยว่เทียนครางในลำคอเมื่อถูกจู่โจมอย่างไม่รู้ตัวด้วยจูบแสนดุดันและเร้าร้อน ตกใจครู่เดียวก็จูบตอบอีกฝ่ายกลับไป

เรียวนิ้วเย็นชืดสะกิดเม็ดทับทิมที่หน้าอก ร่างบางสั่นหงึกๆสะท้านเสียวซ่าน จนต้องจิกปลายเท้ากับฟูกนอนแอ่นอกขึ้นมาอย่างลืมตัว ชายหนุ่มผละจูบอย่างอ้อยอิ่งพรมจูบใบหน้างามแผ่วเบาจนทั่วใบหน้าอย่างอ่อนโยน ลากริมฝีปากร้อนๆไปโลมเลียใบหูเล็กจนร่างบางสะดุ้งเฮือกสั่นสะท้าน หางตาทั้งสองข้างของเยว่เทียนแดงระเรื่อน้ำตาไหล มองแล้วดูน่าสงสารแต่ก็ชวนขย้ำให้ร้องสะอื้นครวญครางใต้ร่าง...

“อ้ะ อือ เหวินเหอ ฮึก...” เสียงครางหวานครางสะอื้นยิ่งปลุกเร้าอารมณ์ดิบในกายเหวินเหอให้อยากสอดใส่เข้าไปเสียเดี๋ยวนั้น

เรียวนิ้วยาวเย็นชืดลูบไล้ริมฝีปากบางเฉียบแดงระเรื่อ ก่อนจะสอดนิ้วเรียวยาวของตนเข้าไปในโพรงปากนุ่มถึงสามนิ้ว ขยับนิ้วเข้าออกในโพรงปากนุ่มจนเปียกชุ่มไปด้วยน้ำลายสีใส ปากก็ทำหน้าที่ขบเม้มยอดอกเม็ดทับทิมดูดดึงอย่างหื่นกระหาย ร่างบางแอ่นอกจนร่างโก่งโค้งดูยั่วยวนขาเรียวยาวทั้งสองข้างโอบรัดรอบเอวหนาไว้อย่างลืมตัว

เหวินเหอครางฮึ่มฮัมในลำคออย่างสะกดกลั้นสะกดจิตตนเองตลอดเวลาว่าให้อดทน และต้องอ่อนโยนค่อยเป็นค่อยไปมิเช่นนั้นคนงามของเขาจะเจ็บมาก ซึ่งเขายอมให้เป็นแบบนั้นไม่ได้...

“คนดี เสี่ยวเยว่คนงามผ่อนคลายไว้นะ...” ถอนนิ้วเรียวยาวของตนออกจากโพรงปากนุ่ม จับเรียวขาขาวพาดบ่าแกร่งเรียวนิ้วที่เปียกชุ่มไปด้วยน้ำลายสีใสลากไล้วนรอบกลีบดอกเบญจมาศสีชมพู

“ฮึก อึก อ๊า...เหวิน...เหอ ฮะ อึก!” เยว่เทียนตกใจจนเกร็งกายเมื่อเรียวนิ้วเย็นเปียกลื่นล่วงล้ำเข้ามามันทั้งเจ็บและอึดอัดไปหมด ดวงตาเรียวหงส์เปียกรื้นไปด้วยน้ำตา เยว่เทียนหลับตาลงสูดลมหายใจเข้าลึกหายใจออกสุดเพื่อผ่อนคลาย เหวินเหอก้มลงไปบดจูบขบเม้มดูดดึงริมฝีปากคนใต้ร่างอย่างดูดดื่ม

เหวินเหอรับรู้ได้ว่าช่องทางคับแคบผ่อนคลายบ้างแล้วจึงเริ่มขยับนิ้วเข้าออกควานเป็นวงกลม เยว่เทียนยกแขนขึ้นโอบกอดรอบคอชายหนุ่ม เหวินเหอผละจูบมืออีกข้างขยับมาจับแท่งหยกพอดีมือของคนใต้ร่าง คนงามครางสะอื้นตัวสั่นหงึกๆมือหนานุ่มเริ่มขยับขึ้นลง

ถูกจู่โจมทั้งข้างหน้าและด้านหลังสติสัมปชัญญะแตกกระจายในหัวขาวโพลนมีแต่ความรู้สึกเสียวซ่านที่รับรู้อยู่ตอนนี้ ดวงตาอบอุ่นอ่อนโยนเข้มขึ้นมองเรือนร่างบางบิดเร้าไปมา ใบหน้าแดงก่ำริมฝีปากแดงระเรื่อเผยอครางเสียงหวาน ดวงตาเรียวหงส์เหม่อลอยน้ำตาสีใสไหลลงมาจากหางตา ภาพตรงหน้าช่างงดงามและยั่วยวนไม่อาจบรรยายเป็นคำพูดได้เลย จากหนึ่งนิ้วเพิ่มเป็นสองและสามอย่างรวดเร็ว เรียวนิ้วยาวร้ายกาจขยับเข้าออกควานหมุนเพื่อหาจุดนั้นของร่างบาง ดันนิ้วเข้าไปจนสุดแล้วงอร่างบางสะดุ้งเฮือกครางลั่น

เหวินเหอกระตุกยิ้มมุมปากดันนิ้วเข้าไปลึกกดย้ำๆจุดนั้น กายบางสั่นสะท้านร้องครางเสียงดังลั่น คล้ายคนกำลังถูกทรมานแต่เสียงครางนั้นมีความสุขล้นอยู่ แท่งหยกพอดีมือมีน้ำสีใสไหลออกมาไม่หยุดมือหนาขยับรูดรั้งเร็วขึ้น

“อ๊ะ แฮ่ก... อ้ะ อ้ะ ฮื่อออ” เยว่เทียนเชิดคางขึ้นครางออกมาเสียงหลงด้วยความเสียวซ่าน

“คนดี... ปลดปล่อยออกมาได้เลย...” บอกคนใต้ร่างเสียงแตกพร่าพลางก้มลงไปกลืนกินแท่งหยกสีชมพู เยว่เทียนอ้าปากค้างกายบางสั่นกระตุกเมื่อโพรงปากนุ่มร้อนกลืนกินส่วนล่างของเขา

“อ๊ะ อ๊ะ เหวิน...เหอ อ้ะ แฮ่ก ข้าจะออก...อึก อ๊า!” เยว่เทียนกระตุกเกร็งปลดปล่อยเข้าไปในโพรงปากที่รอกลืนกินของหวานอยู่แล้ว

“อืม...”

เหวินเหอครางในลำคอรูดริมฝีปากขึ้นมาจากโค่นแท่งหยกช้าๆ จนแท่งหยกหลุดจากปาก ก้มลงจูบส่วนปลายแผ่วเบาอย่างรักใคร่ เยว่เทียนนอนหอบหายใจอย่างหมดแรง สะดุ้งเล็กน้อยเมื่อเรียวนิ้วยาวถอดถอนออกไปความรู้สึกวูบโหวงเข้ามาแทนที่ แต่ความรู้สึกนั้นก็อยู่ได้ไม่นานบางอย่างที่อุ่นร้อนแข็งขืนกำลังสอดใส่เข้ามา เยว่เทียนกัดริมฝีปากล่างอย่างอดกลั้นร่างกายเหมือนกำลังจะฉีกขาดออกจากกัน

ปึก!! ดวงตาเรียวหงส์เบิกกว้างรู้สึกเจ็บปวดเจียนตาย น้ำตาไหลอาบเสียงครางสะอื้นของร่างบางทำเอาคนด้านบนอดสงสารและเจ็บปวดใจไม่น้อย

“เยว่เอ๋อร์ คนดี...” เอ่ยเรียกคนใต้ร่างน้ำเสียงทุ้มอ่อนโยน พรมจูบใบหน้าใช้ริมฝีปากดูดซับเช็ดน้ำตาให้อย่างอ่อนโยน

“ฮึก... ข้าเจ็บ อึดอัด...ท่านขยับได้ไหม ฮื่ออ ข้าจะอดทน...” คนงามบอกเสียงสะอื้นอ้อนวอน เหวินเหอได้ยินเช่นนั้นก็ยิ้มอ่อนใจแววตาอ่อนโยน เจ้าพูดเช่นนี้เปิ่นหวางจะหน้ามืดทำรุนแรงเอาได้นะเยว่เอ๋อร์

ร่างหนาใช้แขนทั้งสองข้างยันกายตนเองไว้ สะโพกหนาเริ่มขยับเข้าออกเป็นจังหวะช้าๆให้เยว่เทียนได้ปรับตัว ใบหน้างดงามแดงก่ำชุ่มไปด้วยเหงื่อกายบางมีเม็ดเหงื่อผุดขึ้นมาตามรูขุมขน ผิวกายขาวแดงระเรื่อดูยั่วยวนไม่น้อย คนใต้ร่างเขาช่างงดงามไม่มีใครงดงามเท่าคนงามของเขาอีกแล้ว แค่คิดภาพว่าหากไม่ใช่เขาแต่เป็นคนอื่นที่ได้เห็นภาพเบื้องหน้านี้ สะโพกหนาก็พลันขยับเข้าออกดุดันขึ้นกดเน้นย้ำจนได้โดนจุดนั้นของเยว่เทียน

“อ๊า…!!” เสียวซ่านเสียจนต้องแอ่นกายโก่งโค้งครางเสียงหวาน ริมฝีปากหนาเหยียดยิ้มอย่างได้ใจ บดเบียดกระแทกกระทั้นผ่านจุดเสียวกระสันของร่างบางอย่างหนักหน่วง ดวงตาเรียวหงส์สุขสว่างเอ่อคลอไปด้วยน้ำตา ครวญครางด้วยความเสียวซ่านเสียคนด้านบนกลัวว่าคนงามจะขาดใจตายก่อน

“เสี่ยวเยว่... อา เยว่เอ๋อร์ในตัวเจ้าอุ่นร้อนบีบรัดยิ่ง! อื้ออ” กล่าวพลางก้มลงไปจุมพิตริมฝีปากบางแดงระเรื่อเบาๆ สะโพกหนาทำหน้าที่ขยับอย่างต่อเนื่องไม่มีพัก

“อ๊ะ อ๊า แฮ่ก! เหวินเหอ...ข้าจะ! อ้ะ อ๊า!” เยว่เทียนเสร็จสมไปอีกรอบแล้ว

ดวงตาอบอุ่นอ่อนโยนหลุบมองหน้าท้องของตน ที่มีหยาดน้ำสีขาวขุ่นของคนใต้ร่างอย่างพึงพอใจ เขายกยิ้มมุมปากถาโถมกระแทกกระทั้นรัวเร็วขึ้นราวกับม้าศึกคึกอยากลงสนาม เยว่เทียนครางจนเสียงแหบพร่าความเสียวซ่านเกิดขึ้นมาอีกครั้งทั้งที่พึ่งจะปลดปล่อยไป

ร่างบางถูกเหวินเหอเคี่ยวกรำไม่มีหยุดพัก เสร็จสมไปครั้งแล้วครั้งเล่าก็เริ่มใหม่ เหวินเหอเหมือนคนอดอยากที่ไม่ได้ปลดปล่อยมานาน และเยว่เทียนก็คิดถูกอ๋องสี่เหวินเหอไม่เคยมีความสัมพันธ์กับผู้ใดนอกจากมือตนเอง... รู้ได้อย่างไรน่ะหรือ? ก็เจ้าตัวเผลอครางเสียงพร่าบอกเขาหมดเลยน่ะสิ!!

“อ้ะ อ๊ะ ลึกไป ลึกเกินไป อื้อๆ” มือหนานุ่มจับล็อคเอวบางกดเน้นกระแทกผ่านจุดสำคัญ มันทั้งจุกทั้งเสียวจนร่างกายอ่อนยวบหมอบไปกับเตียง

“เสี่ยวเยว่... อื้อ รักเจ้า... เปิ่นหวางรักเจ้า...” บอกรักคนงามเสียงสั่นพร่าพรมจูบขบเม้มแผ่นหลังขาวบางจนทั่วแผ่นหลัง ปลายลิ้นอุ่นร้อนลากไปตามสันกระดูกกลางแผ่นหลัง

“อ๊า อ๊ะ เหวินเหอ ไม่ไหวปรานีข้าเถอะ ข้าเสียวซ่านจะขาดใจตายแล้ว ฮึก...” อ๋องสี่ยกยิ้มพึงพอใจกับเสียงครางหวานปนสะอื้น เอวหนาเร่งจังหวะเร็วขึ้นเป็นจังหวะสุดท้ายและปลดปล่อยครั้งสุดท้ายให้คนงามได้พัก

“ฮะ อื้อ อ้ะๆ” มือบางกำฟูกนอนที่เปียกชุ่มไปด้วยน้ำขาวขุ่นแน่น เชิดหน้าครางเอวบางโค้งดูงดงามและยั่วยวนชวนกระแทกแรงๆยิ่งขึ้น!

“เสี่ยวเยว่ เสี่ยวเยว่คนดีของเปิ่นหวาง อ่ะ อ่าห์” ปลดปล่อยสายธารเข้าไปในช่องทางอ่อนนุ่มที่บวมช้ำจนเอ่อล้น เพราะมีของเก่าที่ปลดปล่อยคลั่งค้างอยู่ข้างในมากมาย ทิ้งกายทาบทับร่างบางหอบหายใจเหนื่อยกดจมูกสูดดมเส้นผมหอมๆเต็มปอด เลื่อนลงมาจูบขบเม้มไหล่บางอย่างมันเขี้ยว

อ่านต่อในเว็ป