CUT NC บทที่ 17 (โม่ไท่จวินxเหวินหลง)
CUT NC+
เสียงจุมพิตแลกความหวานในโพรงปากของกันและกันดังสอดประสานกับเสียงครางในลำคอแผ่วเบาของทั้งคู่
อาภรณ์ถูกถอดวางเกลื้อนอยู่บนพื้นข้างเตียง มือหนาสอดเข้าไปในเส้นผมของคนใต้ร่าง
ดวงตาสีแดงหรี่ปรือใบหน้าหล่อเหลาเอียงเล็กน้อยตวัดลิ้นไล่ต้อนลิ้นของคนใต้ร่างให้จนมุมดูดดึงลิ้นของคนใต้ร่างเกิดเสียงอย่างน่าอาย
เหวินหลงถูกระดมจูบจนหูอื้อตาลาย
แก้มทั้งสองข้างขึ้นสีแดงระเรื่อแขนทั้งสองข้างยกขึ้นกอดลำคอแกร่งไว้แน่น แม้ในหัวจะไร้สติโล่งและขาวโพลนแต่ฮ่องเต้หนุ่มก็ไม่อยากยอมแพ้
ลิ้นของเหวินหลงเริ่มไล้ต้อนลิ้นร้ายของท่านจอมมารกัดปลายลิ้นของคนด้านบนเบาอย่างมันเขี้ยว
โม่ไท่จวินผละจูบน้ำสีใสที่เชื่อมติดกันยาวเป็นยวง
นัยน์ตาสีเลือดแดงก่ำจ้องมองใบหน้าหล่อเหลาที่นอนหอบหายใจใต้ร่าง ดวงตาของคนรักหวานฉ่ำปรือมองเขาอย่างยั่วยวน
ท่านจอมมารรู้สึกเหมือนใจถูกกระแทกอย่างแรง
ร่างคนรักนอนบิดไปมาเรียวขาขาวแกร่งตวัดกอดรัดเอวหนา
โม่ไท่จวินสูดลมหายใจเข้าลึกกับความเร่าร้อนของฮ่องเต้หนุ่ม
“เด็กดีเจ้าไม่ควรทำข้าขาดสติ...
ข้าอยากอ่อนโยนกับเจ้าเพราะนี่เป็นครั้งแรกของเจ้า...” เอ่ยกับคนใต้ร่างชิดริมฝีปากที่บวมเจ่อดูน่าขบกัดรังแก
คลอเคลียริมฝีปากเหวินหลงอย่างหยอกเย้า
ใบหน้าหล่อเหลาเอียงไปขบเม้มใบหูแดงก่ำของคนรัก
ขบเม้มไล่เลียจนชื้นแฉะเหวินหลงตัวสั่นระริกขาที่กอดรัดเอวหนายิ่งรัดแน่นขึ้นเพราะความเสียวซ่านที่ได้รับ
ริมฝีปากสีแดงสดร้อนระอุจุมพิตที่ลูกกระเดือกของคนรัก
ก่อนจะแลบลิ้นเลียอย่างหื่นกระหายดูดดุนกัดเบาๆจนเหวินหลงหลุดครางออกมาดังลั่น จอมมารกระตุกยิ้มมุมปากไล่เลียขบเม้มลำคอขาวสร้างรอยรักสีจ้ำแดงไว้หลายรอย
นิ้วเรียวยาวสะกิดตุ่มไตที่แผ่นอกคนใต้ร่างจนแข็งเป็นไตสู้นิ้ว
โม่ไท่จวินทั้งเขี่ยทั้งบีบขยี้อย่างหยอกเย้า ลมหายใจร้อนระอุรินรดยอดอกเหวินหลงรู้สึกสั่นสะท้านไปถึงจิตวิญญาณ
เรียวลิ้นร้ายกาจตวัดเลียยอดอกดูดดุนโลมเลียอย่างหิวกระหาย หยอกเย้ายอดอกทั้งสองข้างจนพอใจมือหนาเลื่อนลงต่ำบีบขย่ำแก้มก้นนุ่มเด้ง
ฮ่องเต้หนุ่มตัวสั่นระริกใช้มือกุมแก้มของโม่ไท่จวินให้ขึ้นมามอบจูบที่แสนหอมหวานให้ท่านจอมมาร
โม่ไท่จวินแทบทนไม่ไหวเขาอยากจะกระแทกให้คนรักสำนึกว่าไม่ควรยั่วเย้าเขาเช่นนี้
จอมมารหนุ่มผละจูบจุมพิตตามเรือนร่างคนรักต่ำลงมาเรื่อยๆ
ลมหายใจร้อนระอุรดที่แท่งหยกของเหวินหลง คนที่นอนหอบหายใจตาหวานฉ่ำปรือชะงักตัวแข็ง
ยังไม่ทันได้ห้ามปรามอีกฝ่ายก็จับและรูดรั้งส่งเข้าปากไปเสียแล้ว
“อ๊า...”
สะโพกเด้งรับโพรงปากร้อนอุ่นอย่างลืมตัว
มือหนาจับยึดเอวของคนรักดวงตาสีเลือดแดงหรี่ลงอย่างยั่วยวน
ห่อปากเก็บฟันขยับขึ้นลงปรนเปรอความสุขสมให้เหวินหลง
มือขาวสอดเข้าไปใต้เส้นผมของท่านจอมมารขยุ้มเบาๆระบายความเสียวซ่าน
ฮ่องเต้หนุ่มนอนหอบริมฝีปากบวมแดงเผยออ้าครางแผ่วเบาในลำคอ
เด้งเอวสวนกระแทกเข้าปากอย่างทานทนความเสียวซ่านนี้ไม่ไหว เขาอยากจะปลดปล่อยความสุขสมนี้ออกมาใจแทบขาด
“อะ...อื้อ...อ๊า!”
ร่างฮ่องเต้หนุ่มเกร็งกระตุกหงึกๆ ปลดปล่อยความสุขสมในโพรงปากร้อนอุ่นของท่านจอมมาร
พอได้สติก็เบิกตากว้างเพราะเผลอปลดปล่อยในโพรงปากของท่านจอมมารผู้ยิ่งใหญ่เสียแล้ว
โม่ไท่จวินปาดคราบขาวขุ่นที่มุมปากก่อนจะใช่ลิ้นเลียส่วนที่เหลือกลืนลงคอไปจนหมด
‘รสชาติอาหลงหวานไม่เลว...’
“ทะ...ท่านกินมันหมดเลยหรือ?!!” โม่ไท่จวินเลิกคิ้วแววตาฉงนสนเท่ห์
“ไม่ถูกต้องหรือข้ากลืนกินของคนที่ข้ารักมันผิดตรงไหน
อีกอย่างรสชาติอาหลงของข้าก็ไม่แย่มันหวานอร่อย...” จอมมารแลบลิ้นเลียริมฝีปากแววตาเต็มเปี่ยมไปด้วยไฟรักโหมกระพือลุกโชน
เหวินหลงตัวสั่นขึ้นมาทันทีกับสายตาร้อนแรง
แต่แม้จะรู้สึกกระดากอายแค่ไหนเขาก็ยังไม่อยากจะยอมโม่ไท่จวิน
เหวินหลงเองก็อยากจะมอบความสุขสมให้อีกฝ่ายบ้าง! ดวงตาฉ่ำหวานวาวรื้นไปด้วยน้ำตาช้อนมองโม่ไท่จวิน
จอมมารหนุ่มชะงักกึกความน่ารักของเหวินหลงที่ช้อนตามองมันกระแทกใจเขาเต็มๆ กินเลยได้หรือไม่? สอดใส่เข้าไปเลยได้หรือไม่?!
สงบใจก่อนโม่ไท่จวิน!!
เหวินหลงผลักร่างสูงนอนราบไปกับเตียง
โม่ไท่จวินชะงักกึกหรี่ตามมองคนรัก ท่านจอมมารสะดุ้งเฮือกเมื่อมือนุ่มกำรอบแท่งหยกลำอวบใหญ่
แลบลิ้นเลียริมฝีปากที่แห้งผากเมื่อเห็นริมฝีปากของเหวินหลงใกล้ส่วนปลายยอด
ฮ่องเต้หนุ่มช้อนตามองคนรักแย้มยิ้มอย่างอ่อนโยนก่อนจะก้มใช้ลิ้นเลียตั้งแต่โค่นแท่งหยกจนถึงปลายยอด
จอมมารหนุ่มซูดปากระบายความเสียวซ่าน โพรงปากนุ่มอุ่นเน้นดูดดุนโลมเลียส่วนปลาย
โม่ไท่จวินเชิดคางครางเสียงต่ำในลำคอ
ฮ่องเต้หนุ่มพึงพอใจกับเสียงครางด้วยความสุขระคนทรมานนี้มาก
ริมฝีปากสีแดงสดเม้มเข้าหากันจนเป็นเส้นตรง ดวงตาสีเลือดแดงก่ำพร่างพราวระยับ
มือหนาสอดเข้าไปใต้เส้นผมของคนรักขยุ้มจับยึดแล้วสอบสะโพกเข้าออกในโพรงปากนุ่ม
“อึก... อ่า
อาหลง อาหลงเจ้ายอดเยี่ยมมาก...” เสียงทุ้มเย็นแหบพร่ากล่าวชมคนรักพลางหอบหายใจหนัก
จอมมารลุกขึ้นนั่งคว้าท้ายทอยเหวินหลงจับยึดไว้มั่นแล้วบดจูบขยี้ริมฝีปากแดงบวมอย่างหื่นกระหาย
ผละจูบออกมาขบเม้มกัดใบหูคนรักอย่ามันเขี้ยวแล้วดันร่างฮ่องเต้หนุ่มให้นอนลง
จับเรียวขาแกร่งของคนรักพาดบ่ามองกลีบเบญจมาศสีแดงสดแล้วแลบลิ้นเลียริมฝีปาก
“อาหลงเจ้างดงามมาก...
เด็กดีอย่าเกร็งข้าจะอ่อนโยนกับเจ้าที่รักของข้า...” เสียงทุ้มเย็นปลอบโยนคนรักแววตาทอประกายรักใครอ่อนโยน
“มะ...มีตลับขี้ผึ้งอยู่ใต้หมอน...”
โม่ไท่จวินเบิกตากว้างขึ้นเล็กน้อยก่อนจะหรี่ตามองคนใต้ร่างแววตาร้อนแรง คนถูกจ้องมองแทบมอดไหม้หลอมละลายไปกับฟูกนอน
โม่ไท่จวินค่อยๆเปิดตลับดวงตาสีเลือดแดงก่ำหรี่มองคนนอนหอบที่เขินอายอย่างยั่วเย้า
ข้าไม่คิดเลยว่าอาหลงจะเตรียมพร้อมสิ่งนี้ไว้เพื่อทำกับข้า
ฟูเหรินข้าชังน่ารักน่าชังจนใจข้าเจ็บไปหมดแล้วจริงๆ... โม่ไท่จวินค่อยๆทาขี้ผึ้งที่ช่องทางสีแดงสดเบาๆ
ก่อนจะกดสอดนิ้วเข้าไปช้าๆจ้องมองใบหน้าคนรักไปด้วยใจเต้นระรัว เหวินหลงหอบหายใจพยายามผ่อนคลายช่องทางของตน
“ฮึก...อึก!”
หางตาฮ่องเต้หนุ่มมีน้ำตาซึมออกมา
กัดฟันข่มความเจ็บเมื่อมีสิ่งแปลกปลอมกำลังชำแรกเข้ามาในตัว
“เจ็บมากหรือไม่...”
น้ำเสียงโม่ไท่จวินอ่อนโยนมาก ดวงตาหวานฉ่ำรื้นไปด้วยน้ำตาปรือขึ้นมามองหน้าคนรัก
“ข้าทนได้เพื่อท่าน...”
ท่านจอมมารสูดลมหายใจเข้าลึกใช้ฟันขบกัดริมฝีปากแดงสดของตนเองอย่างระงับอารมณ์ดำมืด
เรียวนิ้วยาวเย็นชืดเริ่มขยับเข้าออกมืออีกข้างกำรอบแท่งหยกของเหวินหลง
ฮ่องเต้หนุ่มอ้าปากส่งเสียงครางปนสะอื้น ใบหน้าหล่อเหลาแดงก่ำตัวสั่นหงึกๆดูน่าสงสารและน่าเอ็นดู
โม่ไท่จวินขยายช่องทางคนรักอย่างใจเย็นมากเขาค่อยๆเพิ่มนิ้วและขยับรูดรั้งแท่งหยกของคนรักไปด้วย
“อา...เป็นภาพที่งดงามและยั่วยวนมากเท่าที่ข้าเคยเห็นมา...”
ท่านจอมมารแย้มยิ้มแววตาทอประกายล้ำลึกและดำมืด นิ้วเรียวยาวถูกถอดออกและแทนที่เข้าไปด้วยแท่งหยกลำอวบใหญ่
สวบ!
“ฮึก... อะ...อ๊า!
ไท่จวิน!”
เสียงครางหลงร้องลั่นขาแกร่งที่พาดอยู่ที่เอวหนาที่สองข้างสั่นเกร็ง
ราวกับร่างกายถูกแยกออกเป็นสองส่วน รู้สึกปวดแสบปวดร้อนช่องทางด้านหลังจนน้ำตาไหลอาบแก้ม
“ชู่ว~ เด็กดีข้าใจร้อนไปหน่อย
อา...อภัยให้ฟูจวินด้วย” ปากขออภัยแต่กลับขยับสะโพกเข้าออก จังหวะเชื่องช้าและนุ่มนวลมากแต่ครู่ต่อมาราวกับท่านจอมมารจมลึกไปกับไฟรักสุมโหมกระพือ
เอวหนาสอบเข้าออกจังหวะราวกับสัตว์ป่าที่กำลังบ้าคลั่ง
“ไท่...อ๊ะ จวิน!
เบา อะอ๊า!” เหวินหลงผวาเฮือกเมื่อแท่งหยกของคนรักกระแทกโดนจุดนั้น
มันเสียวซ่านเสียจนเกือบเสร็จสมท่านจอมมารหยุดสอบสะโพกหลุบตาลงมองคนใต้ร่าง
เหวินหลงชะงักไปเล็กน้อยนัยน์ตาสีเลือดแดงก่ำยามนี้มันดำมืดเป็นประกายวาววับ
“รู้สึกดี?”
เหวินหลงเม้มปากยกแขนทั้งสองข้างกอดลำคอโม่ไท่จวินไว้เป็นที่ยึดเหนี่ยว
ปึก!
“ฮึก อื้อ!”
ใบหน้าหล่อเหลาเชิดขึ้นริมฝีปากบวมแดงเผยอครางออกมาอย่างสุขสม
“โอ้~”
โม่ไท่จวินแสยะยิ้มร้องโอ้เมื่อเจอจุดนั้นของคนใต้ร่าง
โม่ไท่จวินจับแขนทั้งสองข้างของคนรักออกจากลำคอ จับมือข้างขวามาจุมพิตที่ปลายนิ้วกลางแล้วแลบลิ้นเลียนิ้วมือพลางดูดดุน
แววตาดำมืดเต็มเปี่ยมไปด้วยไฟรักร้อนระอุ มือหนาอีกข้างจับยึดเอวหนาของคนใต้ร่างไว้มั่นกระแทกเข้าชนจุดนั้นของเหวินหลงอย่างจงใจ
เหวินหลงถูกเสน่ห์ของท่านจอมมารล่อลวงจนหูดับตาลาย
“ฮะ ไท่จวิน อ๊ะ
ช้าหน่อย อื้อ เบาหน่อยเถิด!” ท่านจอมมารจนดิ่งไปกับความเสียวซ่านเสียแล้ว
เขาไม่ได้ยินเสียงใดนอกจากเสียงเนื้อกระทบเนื้อที่ดังสนั่นในโสตประสาท
ฮ่องเต้หนุ่มถูกกระแทกกระทั้นอย่างดุดันได้แต่นอนครวญคราง
เสียงครางปนเสียงสะอื้นทั้งสุขสมและทรมาน แรงกระแทกเข้าออกไม่มีลดมีเพิ่มมันสม่ำเสมอ
มือหนาจับแท่งหยกของคนใต้ร่างขยับรูดรั้งทำไปด้วยกัน เหวินหลงปรือตามองหน้าท่านจอมมารที่ยามนี้ขึ้นสีแดงระเรื่อ
นัยน์ตาดำมืดที่จมดิ่งไปกับไฟราคะช่างมีเสน่ห์ยั่วเย้ากระแทกใจเหมือนที่ตนถูกกระแทกอยู่ยามนี้
“อาหลง!
อะ...อา” จังหวะเข้าออกรัวเร็วขึ้นเหวินหลงปลดปล่อยออกมาจนเต็มมือของโม่ไท่จวิน รู้สึกอุ่นวาบที่ช่องทางด้านหลังโม่ไท่จวินหอบหายใจใบหน้าชื้นเหงื่อ
นัยน์ตาของคนด้านบนกลับมาเป็นสีเลือดแดงก่ำดังเดิมแล้ว
ติดตามอ่านต่อในเว็ป...!!
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น