CUT NC+ บทที่ 24 (หรงเหยียนเจินxเฉียนเยว่เล่อ)
CUT NC+
หรงเหยียนเจินแย้มยิ้มละมุนละไม
มองเฉียนเยว่เล่อที่ถูกมัดด้วยสายตาพึ่งพอใจ เรียวลิ้นสีแดงสดแลบเลียรอบริมฝีปาก
มือหนาขาวจัดการถอดอาภรณ์ให้เฉียนเยว่เล่ออย่างเชื่องช้า
เฉียนเยว่เล่อทำได้เพียงนอนนิ่งจ้องมองลูกศิษย์ปลดเปลื้องอาภรณ์ตนเองออกอย่างสิ้นหวัง
“อาเหยียนหยุดเถิด...
หากเจ้าหยุดตอนนี้อาจารย์จะไม่...!!”
“หุบปาก! เยว่เล่อท่านต้องเป็นของข้า!
อยู่เงียบๆแล้วข้าจะทำให้ท่านรู้สึกดี...”
น้ำเสียงหรงเหยียนเจินเดี๋ยวเข้มเดี๋ยวอ่อนโยน
เฉียนเยว่เล่อคิดว่าหรงเหยียนเจินกลายเป็นอีกคนที่มีจิตใจบิดเบี้ยวไปแล้วอย่างรุนแรง
นี่เขาเลี้ยงเจ้าลูกจิ้งจอกนี่มาจนกลายเป็นเช่นนี้ไปได้อย่างไร?!
เฉียนเยว่เล่อมัวแต่จมจ่มอยู่กับความคิด
หรงเหยียนเจินถอดอาภรณ์ของเขาและของตนเองจนหมดไร้สิ่งกีดขวาง
ดวงตาเรียวหงส์ยั่วยวนปรือปรอย
ทอดสายตามองเรือนร่างเฉียนเยว่เล่ออย่างเปี่ยมสุขและร้อนแรง
มือหนาขาวยกปลายเท้าเฉียนเยว่เล่อขึ้นมาลูบไล้ มือหรงเหยียนเจินร้อนรุ่มเหมือนไฟ
ลิ้นร้อนสีแดงสดแลบเลียนิ้วเท้าของเฉียนเยว่เล่อโดยไม่มีสีหน้ารังเกียจเลยสักนิด
“อาเหยียน อ๊ะ”
เฉียนเยว่เล่อกัดริมฝีปากล่างทันทีที่เผลอครางเสียงน่าอายออกมา หรงเหยียนเจินชะงักเล็กน้อยที่ได้ยินเสียงครางหวานของอาจารย์คนงาม
ริมฝีปากแย้มยิ้มแววตาหื่นกระหายเร่าร้อน เฉียนเยว่เล่อกลืนน้ำลายเหงื่อเย็นไหลผุดตามกรอบหน้า
“อื้อ!” หรงเหยียนเจินโถมกายทาบทับร่างบอบบางประกบจูบสอดลิ้นเข้าไปในโพรงปากนุ่มที่อ้าเผยอ
มอบจุมพิตที่แสนดูดดื่มเร่าร้อนราวกับพายุแสนบ้าคลั่ง
เสียงดูดกลืนน้ำหวานในโพรงปากดังขึ้นอย่างหยาบโลน หรงเหยียนเจินบดขยี้ริมฝีปากบางเฉียบอย่างรุนแรงเร่าร้อน
มือทั้งสองข้างลูบไล้เอวเพรียวบางใช่ปลายชี้เรียวกรีดกรายสะกิดยอดอกสีสวย
“อึก... อื้อออ!” เฉียนเยว่เล่อใกล้ขาดอากาศหายใจเพราะจุมพิตกระชากวิญญาณของเด็กหนุ่มจิ้งจอก
เฉียนเยว่เล่อปรือตามองเห็นพ่วงหางยาวสามหางของหรงเหยียนเจินที่โผล่ออกมาทั้งที่อยู่ในร่างมนุษย์
ดวงตาเฉียนเยว่เล่อเบิกกว้างนอกจากหางแล้วยังมีหูโผล่ออกมาอีก!!
“เหยียนเจิน! หูกับหาง... อะอื้อออ” เด็กหนุ่มหาได้ใส่ใจกับหูหางตนเองไม่
ร่างกายส่งกลิ่นหอมยั่วยวนฟุ้งอบอวลไปทั่วม่านเขตอาคมปิดกั้น
เฉียนเยว่เล่อถูกระดูมจูบอย่างดุดันและบ้าคลั่งอีกครั้ง
กลิ่นหอมยั่วยวนของเด็กหนุ่มลอยเข้าจมูกจนสติมอดดับ
นัยน์ตาสีเขียวมรกตพร่าเบลอเลือนลอย หอม... ร่างกายเขาร้อนรุ่มรู้สึกคันยุบยิบไปทั่วเรือนร่างโดยเฉพาะช่องทางด้านหลัง
หรงเหยียนเจินผละจูบลมหายใจร้อนระอุริมฝีปากร้อนผ่าวพรมจูบต่ำลงไปที่แผ่นอก
นิ้วเรียวกรีดกรายสะกิดตุ่มไตสีสวย
ส่วนอีกข้างก็ใช้ปลายลิ้นแตะและรัวลิ้นดูดดุนขบกัดอย่างหื่นกระกระหาย
เฉียนเยว่เล่อตัวอ่อนยวบได้แต่นอนทอดกายตัวอ่อนเปลี้ยปล่อยให้เด็กหนุ่มสำเริงสำราญกับเรือนร่างของตนเองอย่างทำอะไรไม่ได้...
เด็กหนุ่มเลื่อนกายลงต่ำจับแก่นกายเฉียนเยว่เล่อรูดขึ้นลงสองสามทีก่อนจะส่งมันเข้าปาก
สีหน้าปลื้มปริ่มปิติยินดีของเด็กหนุ่มทำเฉียนเยว่เล่อหน้าแดงซ่านอย่างอับอาย ดวงตาหงส์ยั่วยวนเหลือบขึ้นมองเขาใบหน้าหล่อเหลามีเหงื่อไหลชื้นตามกรอบหน้าช่างมีเสน่ห์เหลือร้ายจริงๆ!!
“ฮะ... อ๊ะๆ”
เฉียนเยว่เล่อเชิดหน้าครางออกมาอย่างสุดกลั้น โพรงปากร้อนระอุเก็บฟันห่อลิ้นดูดดุน
แลบเลียแก่นกายเขาอย่างชำนิชำนาญ
ไม่รู้ทำไมเฉียนเยว่เล่อรู้สึกหงุดหงิดที่เด็กหนุ่มเชี่ยวชาญมากขนาดนี้...
ดวงตาหงส์ยั่วยวนหลุบลงตั้งอกตั้งใจกลืนกินแก่นกายของอาจารย์
เฉียนเยว่เล่อเด้งเอวแอ่นกายส่วนเข้าไปในโพรงปากเด็กหนุ่มอย่างลืมตัว
กัดฟันครวญครางอืออาในลำคอ ไม่ไหว...รู้สึกดีเกินไปแล้ว!!
“อาเหยียน...เอา...แฮ่ก! เอาปากออกเร็วเข้า! อ๊ะๆ ข้าจะอะ...ออกแล้ว อื้ออ
อ๊า!”
เอวบางเด้งสวนขึ้นหรงเหยียนเจินกดปากกลืนกินแก่นกายรับเข้าไปจนมิดลำ
ของเหลวอุ่นร้อนคาวเล็กน้อยพุ่งเข้าลำคอ
มีล้นออกมาข้างมุมปากสวยของเด็กหนุ่มเล็กน้อย
หรงเหยียนเจินค่อยๆถอนปากออก
ใช้ปลายนิ้วมือปาดของเหลวขาวขุ่นที่ล้นออกมา แล้วใช้เลียกลืนกินเข้าไปจนหมด
ไฟรักร้อนแรงในดวงตาดำมืดคู่นั้นทำเฉียนเยว่เล่อสั่นสะท้านไปถึงจิตวิญญาณ
ยิ่งภาพที่หรงเหยียนเจินแลบลิ้นออกมาเลียไปตามปลายนิ้วเรียวยาวของตนเองช่างเป็นภาพที่เซ็กซี่ยั่วยวนมากเหลือเกิน
ร่างกายหรงเหยียนเจินสมบูรณ์แบบอย่างที่เขาเคยพูดไว้จริงๆ
แผงอกขาวหน้าท้องเป็นลอนแปดลูกงดงามตึงแน่น
ไหปลาร้าสวยได้รูปกล้ามแขนกำยำพอดิบพอดีไม่มากและไม่น้อยเกินไปจนน่าเกลียด ใบหน้าหล่อเหลางดงามสมบูรณ์แบบเต็มไปด้วยแรงอารมณ์ปรารถนา
เฉียนเยว่เล่อสะดุ้งเมื่อของแข็งร้อนระอุจ่อที่กลีบช่องทางด้านหลัง
เฉียนเยว่เล่อถดถอยตัวหนีแต่หรงเหยียนเจินคว้าข้อเท้าเขาแล้วจับขาทั้งสองข้างพาดบ่าแกร่ง
เดี๋ยว! ไม่... ไม่เบิกทางหน่อยเหรอถ้าคิดจะทำแบบนี้กับเขาจริงๆ!! ใบหน้าเฉียนเยว่เล่อซีดขาวไร้สีเลือดทันทีเมื่อส่วนปลายพยายามกดเข้ามา
“เยว่เล่อ...
เยว่เล่อดูสิท่านกำลังกลืนกินข้า...” น้ำเสียงนุ่มทุ้มต่ำพร่าไพเราะระรื่นหู
กลิ่นหอมฟุ้งหอมยั่วยวนลอยเข้าจมูกเฉียนเยว่เล่ออีกระลอก
ในตอนที่รู้สึกสติมึนเบลอพร่าเลือนเพราะกลิ่นหอม หรงเหยียนเจินก็กดแท่งหยกร้อนรุ่มใหญ่คับแน่นเข้ามาในช่องทางของเฉียนเยว่เล่อ
“อึก อ๊า! เจ็บ! อาจารย์เจ็บอาเหยียนได้โปรดเอาออกไป! โอ้ย...อาเหยียน!”
ขาทั้งสองที่พาดบ่าแกร่งดิ้นพล่าน ดวงตาสีเขียวมรกตเบิกกว้างริมฝีปากบวมช้ำอ้าเผยอ
ใบหน้าซีดขาวด้วยความเจ็บปวดรวดร้าวราวกับจะแตกสลายแยกออกเป็นสองส่วน
“อ่า...แน่น
รัดแน่น อื้อ...ยิ่ง เยว่เล่อ อา เยว่เล่อ...”
หรงเหยียนเจินไม่ปล่อยให้เฉียนเยว่เล่อได้ปรับตัว เขาโหมแรงกระกระแทกกระทั้นใส่โพรงเนื้อนุ่มอย่างดุดันหนักหน่วง
เฉียนเยว่เล่อเจ็บปวดจนครางไม่ออกได้กลิ่นเลือดคาวคละคลุ้งผสมปนกับกลิ่นหอมยั่วยวนของหรงเหยียนเจิน
“ฮะ...อ๊า!” เฉียนเยว่เล่อตาเบิกกว้างแอ่นกายโค้งงอตัวสั่นหงึกๆ
หรงเหยียนเจินแสยะยิ้มเมื่อรู้ว่าตนได้กระแทกถูกจุดกระสันเสียวของร่างบางแล้ว
สอบกายเข้าออกกระแทกบดขยี้จุดกระสันเสียวของเฉียนเยว่เล่อซ้ำแล้วซ้ำเล่า
จากที่เจ็บเหมือนจะตายกลายเป็นเสียวซ่านทุรนทุรายแทน
เฉียนเยว่เล่อครวญครางออกมาอย่างสุขสมปลดปล่อยออกมาทั้งที่มือยังไม่ได้แตะมันเลยสักนิด
หรงเหยียนเจินสอบกายเข้าออกอย่างดุเดือด
กระแทกเข้าออกจังหวะเข้าสุดออกสุด
จงใจกระแทกบดขยี้จุดกระสันของร่างบางให้ร้องครางออกมาอย่างสุขสม ริมฝีปากบางเฉียบแดงสดแสยะยิ้ม
เร่งจังหวะกระแทกกระทั้นให้เร็วยิ่งขึ้น
เสียงเนื้อต้นขาแกร่งกระทบกับแก้มก้นเสียงดังหยาบโลนอย่างมาก
แก้มก้นขาวแดงเป็นปื้นเฉียนเยว่เล่อเสียวซ่านหายใจหายคอแทบไม่ทัน
“เบาหน่อยเถิด
อ๊า! ข้าเสียวจะตายแล้ว ฮะ อ๊ะๆๆ!”
“ใกล้แล้ว...
เยว่เล่อ จะออกแล้ว อื้ออออ” หรงเหยียนเจินกัดริมฝีปากตนเองหลับตาเชิดหน้าครางใบหน้าหล่อเหลาเสียวซ่านยั่วยวน
“อ๊ะๆ อาเหยียน
อาเหยียน... ช่วยอาจารย์ด้วย จะออกแล้ว...อะอ๊าาา!”
หรงเหยียนเจินกระตุกเกร็งกระแทกเข้าจนสุดถูกจุดกระสันเสียวร่างบางของเหลวร้อนพุ่งใส่จุดกระสันเสียว
เฉียนเยว่เล่ออ้าปากครางลั่นเสียงดัง ร่างกระตุกสั่นหงึกๆปลดปล่อยของเหลวขุ่นขาวพุ่งใส่ใบหน้าหล่อเหลาของหรงเหยียนเจิน
“อื้อ...
เยว่เล่อ ไม่พอ... ข้าอยากได้อีก อืมๆ” เด็กหนุ่มสอบเอวเข้าออกต่อใบหน้าสุขสมเสียวซ่านรัญจวนใจ
เฉียนเยว่เล่อถูกลิ่นหอมยั่วยวนของจิ้งจอกหนุ่มทำให้จมดิ่งกับความเสียวซ่านไปเรียบร้อยแล้ว
ว่ากันว่าเผ่ามารจิ้งจอกหากได้เสพสังวาสแล้วยากจะหยุดจนกว่าจะรู้สึกว่าพอใจแล้ว
เฉียนเยว่เล่อคิดอะไรไม่ออกอีกต่อไปถูกเด็กหนุ่มกระแทกกระทั้นจนเสียวซ่านเกร็งกระตุกปลดปล่อยไม่รู้กี่ครั้งต่อกี่ครั้ง
“อะ...อ๊า ฮะ! แฮ่กๆ! อาเหยียนช้าหน่อยเถิด...”
น้ำเสียงระโหยแหบแห้งร้องขอ
เป็นอย่างที่คิดเผ่าจิ้งจอกหากได้เสพสังวาสแล้วครั้งหนึ่งจะไม่หยุดจนกว่าจะพอใจ
แม้เขาจะมีสภาพย่ำแย่สักแค่ไหนหรงเหยียนเจินก็ไม่ปล่อยให้เขาได้พักเลย
ผ่านมาสองวันแล้วที่ถูกกระแทกกระทั้นอย่างต่อเนื่องเช่นนี้
โลกภายนอกเป็นอย่างไรบ้างเฉียนเยว่เล่อไม่อยากรับรู้อีกต่อไป
เขาอยากให้หรงเหยียนเจินหยุดกระแทกเขาเช่นนี้เสียที
ช่องทางด้านหลังชาจนแทบไม่รู้สึกอะไรแล้ว...
“อา เยว่เล่อ
พอแล้ว ข้าพอแล้วสุดท้ายแล้ว อะอื้อ ตอดรัดข้าอีก
ดี...อาจารย์ที่รักท่านยอดเยี่ยมมาก... ฮึ่มมม อา...” กดข้าขนาดนี้ก็อย่าเรียกข้าว่าอาจารย์อีกเลยเถอะ! รู้สึกว่าตัวเองเป็นคนเลวทำผิดศีลธรรมยังไงก็ไม่รู้
หรงเหยียนเจินกระแทกกระทั้นรัวเร็วดุดันอยู่พักใหญ่ก็ปลดปล่อย
ทิ้งกายนอนทาบทับร่างบอบบางใต้ร่าง ก่อนจะกลิ้งลงไปนอนด้านข้างแขนแกร่งดึงรั้งเอวเขาเข้าไปนอนในอ้อมกอดอย่างหวงแหน
อ่านต่อในเว็ป!
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น